Әселханның соңғы өлеңі: "Сексеннен асырып , шаршатпа бірақта"

Жамандық, тіліңе шоқ түскір,

Бір жылың бір күндей өтті ұшқыр.

Карантин, қараң күн бітсін деп жүргенде,

Жетпісім айналып, жетіпті жетпіс бір.

Жетпіс бір хош келдің, сенде бір дәуірсің,

Не жазбақ, не обал қаламға қауырсын.

Бақ құмар, таққұмар әулекі мінезің,

Қазағым, басыңа түсірді ауыр сын.

Жетпіс жыл бодандық шірітті кендірді,

Отыз жыл еркіндік шайқады мөлдірді.

Тойымсыз бәтуа, өзімшіл рәсуә,

Орынсыз тірліктің оңбасын ел білді.

Жеті жұт енгендей жиырып арқаны,

Бетіңді тұмшала, бөлек іш сорпаны.

Жан-жақтан жөйттер жеріңе анталап,

Көзіңе құм шашып, төзімді сарқады.

Кеудемді ашытып өртейді бір жалын,

Өзіңе бұйырмай шашылды қырманың.

Шымырлап шындықтың шығыры айналса,

Суық қол байланса, ар-намыс бойды алса ырзамын.

Қырықтан асқанда жайнамаз, тәспі алдым,

Жұлдызбен жамырап, әппақ Ай жастандым.

Рамазан әр келгенде әлдидей еркелеп,

Қадір түн, Құдайға жеткендей шаттандым.

Я, Алла, я, жұртым, жарытқан тұраққа,

Асығар түрім жоқ шақырса жұмаққа.

Өлең бар, өмір бар, тәуекел тәубам бар,

Сексеннен асырып , шаршатпа бірақта.