Құлыншақ ақын өлеңдері
Құлыншақ Кемелұлы– 1840 жылы Созақ ауданы Жартытөбе ауылында дүниеге келіп, 1911 жылы өайтыс болған. Ақын. Құлыншақ ескіше сауат ашып, Шығыстың қисса- хикаяларын көп оқыған. Өлең шығарып, терме, жыр айтқан.
* * *
Ауылдан шыққан күні Көлбай қондым,
Қондырмаймын десе де болмай қондым.
Ат жемін қонақ ед деп бермеген соң,
Тақыр жерге иірген қойдай болдым.
* * *
Сен едің Рысқұлбек бұлғақтаған,
Көргенше болдым ғашық шырақтаған.
Құсындай ителгінің теуіп өткен,
Бар екен бір мінезің шұнақтаған.
* * *
Ішпеймін қымызыңды, шөлдесем де,
өзіңді білуші едім көрмесем де.
Қазақтың алыспаған еншісі бар,
Ештеме алып, ештеме бермесем де.
* * *
Адамзат келер-кетер, жүзге келер,
Бәрібір үйде өлсең де, түзге көмер
Қайыр-қош, аман боп тұр, қайран елім,
Ағайын енді қайда бізге келер.
* * *
Әңгімесін естісең,
Жаһаннан асқан ұлама.
Қылған ісін байқасаң,
Батқандай белден күнәға.
Күндіз сопы болса да,
Бұзылар көңілі қонаға.
Арызға келген әйелден
Сұрайды шеттеп шола да.
Бұрынғыдан қалған сөз:
«Айтқанын қыл молданың,
Қылғанына жолама».
* * *
Керілген етек жақсы керме қастан,
Шөп шығар, жаңбыр жауса, қара тастан.
Дәулетке ерге біткен едіреңдеп,
Көзіңе көрінбейді жер мен аспан.
