Желтоқсан деген – ай емес

Желтоқсан деген – ай емес

Еркіндік дейді
бұл құстың атын
қанаты күйік
қарғам-ау.
Желтоқсан сайын
жаныма менің
қосылар ылғи
бір жамау.

Құдайдың өзі
ұмытқан елміз
қашанғы Тәңір
сақтасын.
Азаттық дейтін
асыл ұғымды
иманға орап
сатқасын.

Садаға деймін
біздің бұл тірлік
итке де қимас
өмірім.
Алаштың басын
көрінен қазып,
бөрідей шулап
кемірдім.

Қуаты қайда
тілімнің құрғыр
туада сені
қарғап ем.
Әлмисағым да
маңдайға басқан
арылмас уы
дуа ма ең?

Еркіндік дейді
бұл құстың атын
азаттық болсын
мысалы.
Иенге қарап
ұлимын неге
тордағы құстай
құсалы.

Желтоқсан сайын
осы бір жүрек
қыстығар неге
тұншығар.
Желтоқсан дейтін
ай емес, мүмкін –
желтоқсан дейтін
құс шығар.

Желтоқсан дейтін
ай емес, мүмкін
бұл айдың аты –
азаттық.
Бәріміз неге
қарқылдап күлдік
қанатын жұлып
мазақ қып.

Желтоқсан дейтін
ай емес, мүмкін
желтоқсан дейтін
құс шығар.
Бұл менің бейуаз
ғұмырым емес,
бейуақта көрген
түс шығар.

Желтоқсан, сірә
ай аты емес –
жазылмас жанның
сырқаты.
Желтоқсан дейтін
құс болса егер
қанаты қайда,
қанаты?!

Еркіндік дейді
бұл құстың атын
қанаты күйік
қарғам-ау.
Желтоқсан сайын
жаныма менің
қосылар ылғи
бір жамау.

Құдайдың өзі
ұмытқан елміз
қашанғы Тәңір
сақтасын.
Азаттық дейтін
асыл ұғымды
иманға орап
сатқасын.

Қап-қара қарға
қып-қызыл қанның
жауғанын үнсіз
көріп пең?
Қып-қызыл қанның
ішінде жүріп
тойлаған елміз
желіккен.

Еркіндік дейді
бұл тойдың атын
езуі қанға
шылқа мас.
Азаттық дейді
бұл тойдың атын
азабы мәңгі
тарқамас.

Желтоқсан дейді
бұл айдың атын
жұмақтан келген
құс емес.
Ғұмырым менің
баяғы ғұмыр
желігіп көрген
түс емес.

Желтоқсан cайын
қар жауған емес,
қан жауған ылғи
оқ жуаған.
Бұл айдың аты –
азаттық емес,
бұл айдың аты –
қорланған.

Желтоқсан деген –
ай емес деймін
бұл айдың аты –
жоқ шығар.
Жанымды менің
кесіп өткенде
алаңда қалған
оқ шығар.

Ұмтыл Зарыққан

ТƏУЕЛСІЗДІК

Желтоқсанда шаһит кешіп өмірден,
Жан ағамның жаназасыз көмілген,
Жан апамның – жатырына тебілген;

Зар заманның алағай да бұлағай,
Запыран ойдың ішіп өткен ұлы Абай,
Зарығымның ең ақырғы дұғадай;

Отарлаудың орыс атын жамылған,
Жоңғар болып жерімізге ағылған,
Шүршіттеніп іргемізден шабынған;

Тірісінде ұлтым көрген тозақтың,
Өзге еш халық естімеген азаптың,
Аштан өлген миллион-миллион қазақтың;

Дəурен сүрген шағымыз боп алас күн,
Келімсекпен туған жерге таластың,
Қыршын кеткен арманының Алаштың;

Дінім көнген қорлықтың,
Ділім көрген қорлықтың,
Тілім төзген зорлықтың;

Тіксіндірген Кремльдей сарайды
Тəшеновтің тағдырының талайлы –
Төлеуі бұл ТƏУЕЛСІЗДІК арайлы!..

Əкелердің ерте ағарған шашының,
Аналардың удай кермек жасының,
Хан Кененің табылмаған басының –
Өтеуі бұл ТƏУЕЛСІЗДІК асылым!

Батырболат Айтболатұлы

Оқи отырыңыз:Айғайлап шақырдық. Жазушылар одағынан ешкім шықпай                қойды