Айтыспен өлең жарысса...

Жақында менен бір қазақ «Осы айтыс деген не, өлең деген не? Айырмашылығы бар ма?» деп сұрады. Мен оған не деп жауап берерімді білмей қалдым.Сосын мына бір өлеңді мысалға келтірдім:
«Өрден ойға балақ түріп ,
Өзен неге тасиды екен?
Ойдан өрге қарап тұрып
Адам неге жасиды екен?
Өзендердің таситыны-
Өрлігі ішке сыймайды екен.
Адамдардың жаситыны-
Арман түбі көрінерде
Бірін-бірі қимайды екен.» (Меңдекеш Сатыбалдиев ) Бұл - өлең. Бұл - поэзия. Бұл - философия. Осы өлеңді айтысқа салсақ, не болар еді?!
«Көктемде өзендер де тасиды ғой,
Адамдар да кей кезде жасиды ғой.
Ақындар да аламаннан шығып қалса
Амалсыздан желкесін қасиды ғой.
Дәй-дәй.»
Бұл –айтыс. Бұл- қазіргі айтыс. Қай сөз құндырақ ? Өлең бе, әлде айтыс па? Абай атамыз : «бай десін, батыр десін, қу десін, пысық десін, десін, десін деп жүріп, «демесінді» ұмытып кетеді кей қазақ»дейді . Кейде мен «айтыс, айтыс» деп жүріп , кітапты, поэзияны ұмытып кетеміз бе деп қорқам. Айтысқа қаражат бөлу мен қолдау жоғары денгейде. Егер Абай мен Махамбеттің кітабы шығып, елге бағасы 10000 теңге деп сатар болса , ой не деген қымбат дер ме еді ?! Ал айтыста бас жүлдеге үш миллион не үш жүз мың тігілсе, ойбай-ау, аз боп қалды –ау деп қымсынатын денгейге жеткендейміз. Біздің қазақы мінезіміз осындай ма еді?!
Маржан ЕРШУ
"Шығармашылық лаборатория" кітабынан үзінді.
Байланысты жаналықтар
MalimBlocks
