Оразбек Сәрсенбаев: «Мұндай аңқау қызды көрген емен...»

Жазушы Оразбек Сәрсенбаевтың "Өмірнама" атты күнделігіндегі жазбаларды жариялауды жалғастырамыз. Бұған дейін қаламгердің Сәбит Мұқанов, Қуандық Шаңғытбаев, Әбіш Кекілбаев, Қалмақан Әбдіқадыровтармен қарым-қатынасы туралы жазбасын ұсынған едік. Бұл жолы жазушы студенттік жылдардағы «ғашығы» туралы жазыпты.
4 маусым 1958 жыл
«20 лет спустяны» оқып біттім. Қызық кітап екен. Бұрын батыс әдебиетімен таныс емес едім. Орыс тіліндегі кітаптарды ғана жиі оқитынмын. Луначарскийдің «Статьи о советской литературе» деген кітабын сатып алдым.
6 маусым 1958 жыл
Сабаққа бардым. Үзіліс кезінде тақтаға сурет салып жатыр едім, курстас қыз Шара Ибрагимова:
- Дүниеде осы Оразбектей ешкім сурет сала алмайды,-деді. Курстасымның бұл сөзі қытығыма тиді.
- Шырағым, былжырай бермеші, - дедім қолымды сілтеп.
Қыз менің қасыма келіп:
- Онда өзімнің жігітіме барамын,-деп маған сынай қарап тұрды.
Оның бұл қылығы да ұнамады.
- Сені кім ұстап тұр. Бара бер! – деп бұрылып кеттім.
Әңгіме былай: екінші семестрден бастап осы қыз маған өтірік ғашық бола бастады. Менің жылы сөйлеуім, жолдастардың әзілдеп, екеумізді мазақ ету үшін айтқандарына бұл кәдімгідей сеніп, емексіп те қалса керек. Ол тіпті маған ашық тиісіп жүруге айналды. Бір күні менің басымдағы кепканы алып, екінші этаждан төмен қарай лақтырып жібергені бар. Әуелі үндегенім жоқ. Содан кейін өзі төмен түсіп, енді менің бас киімімді терезеге қарай лақтырып тұр екен. Алғашқыда мұнысын байқамап едім. Студенттер неменеге мәз болып кетті деп, терезе алдына жиналғандардың қасына барсам, Ш.И менің бас киіміммен осылай ойнап тұр екен.
-Ой, көргенсіз, бас киіммен ойнай ма екен?!-деп жекірдім. Содан көпке дейін Ш.торсиып маған өкпелеп жүрдім. Мен бір күні оған «Иә» деп бір сөз жазып, «хат» жазып жібердім. Әшейін қалжыңым еді. Көп ұзамай маған «Анадағы «иә» деген сөзіңе түсіне алмай жүрмін. Ол не дегенің, сені тыңдауға әзірмін, Оразбек», - деп хат жазып жіберіпті. Қарап отырып күлдім. «Ертең жауап жазып жіберейін», - дедім. Әрине, ештеңе жазғаным жоқ. Жәй қалжыңым ғой. Бірақ, Ш. Әлі де күдер үзбей жүрген көрінеді. Мұндай аңқау қызды көрген емен...
Көрнекі фото: Ашық дереккөзден