***
Қарақыпшақ қобыланды да
Нең бар еді, құлыным!
Сесен асып,
Таянғанда тоқсанға,
Тұра алмастай
Үзілді ме жүлыным?!
Адасқанын жолға салдың,
Бұл Ноғайлы ұлының!
Аққан бұлақ,
Жанған шырақ,
Жалғыз күнде құрыдың!
Қарақыпшақ қобыланды да
Нең бар еді, құлыным!
***
– Жылау, жылау, жылау күй,
Жылаған зарлы мынау күй.
Қазақ пен ноғай айырылды,
Қазақ сыртқа қайырылды.
Ноғайлының ну елі,
Күңіренді, қайғырды.
Қарақыпшақ Қобыланды,
Қара орнынан айырды,
Ел қанаты қайырылды.
Зар күн туды, зар күндер,
Кетті күлкі мол күндер.
Жылау менен қоштасу...
Келер мен қайтіп ол күндер...
