Белгілі ақын-жазушы, әдебиет сыншысы, драматург Асқар Сүлейменовтің елге кең тараған қанатты сөздері:
* Кем талант – кемтар талант.
* От пен түтін, адам мен қылмыс – жатырлас.
* Ай айнасын бұлт басса, жан айнасын мұң басқан.
* Әр сөздің өз ұяты бар.
* Жақсы кітап – ұлттың антологиясы.
* Қаланың паспорты – такси мен базар.
* Бала тапқандікі емес – бала қаққан мен баққандікі.
* Пытыра қазақ: шүрегей атады, өзбек – жалғыз оқ: бұлан атады.
* Ұл өсіріп, қыз асырап отырмыз.
* Өтірікті кешіруге болады – тек ақтауға емес.
* Дін құрыса – тіл сақтайды, тіл құрыса – үн сақтайды, бәрі құрыса – діл сақтайды (иаһуди-еврейлер, мысалы).
* Таранбаған әйелде – бір мекиеннің, таранған әйелде – екі мекиеннің миы бар.
* Экономикалық қауіпсіздіктің мәселесі, ең алдымен, - ұлттық қауіпсіздіктің мәселесі.
* Келіншектің сұлу кезі – ұйқыдағы кезі. Айтып та болмас әлгінің, айтпай да болмас әлгінің тұсындағы кезі емес. Әсіресе сол кезі емес.
* Қазақтың радиомаразмы: «махаббаттың сүйіспеншілігіне бөленіп...».
* Неге Америкада жершілдік күшті? – Американың жершілдігі – ұлттың қынжығасында, бізде, асып кетсе – регионның.
* Алға – ұмытар, берген – ұмытпайды. Қазақстанның психологиялық халі: аз да болға алғанын – ұмытпайды, мол болса да бергенін – ұмытады. Кең қолтықтың бір ірілігі.
* Отау көтеріп оңаша тұрып алмай достастықтың құшағына қойып кету – саяси логика,а қиналып сыйысады.
* Білмеген – мін емес, білместікке көнген – мін.
* Түс – күндіз бұққан ойдың ойыны.
* Қоғамның кеселінің бір емі – оған тіке қарау.
* Мұқағали:
-Екеумізге жүз жүрмейді. Бізге 99 не 101 жүреді.
-Неге?
-Біліп тұрып сұрау – Қадырдың еншісі.
* Кейбір адамдардың бағасын жауының санымен де өлшеуге болады.
* Мәтіннің дәмін алудың төте жолы – талмай оқу.
* Оқушыны қасқыр көрген тазыдай қалтырат.
* Сөйлемдегі өмір мен сөйлемнің өмірі бірікпегесін – тірі тіркес тумайды. Өмірдің тамыр солқылы мен сөйлемнің тамыр солқылын лингвистикалық проза ғана қоса алады.
* Қазақтай психофизикалық типтің азасын «Жігердей» кемерлейтін күй, «Қаракесектей» шыңғыртар ән жоқ.
* Араға адам жүргенде: менімен тілдескісі келген – менімен өзі сөйлесуі керек.
* Стилі жоқтың жазғанын оқу – арпа талқанды құрғақ асағандай. Стильсіз жазушы, стилін таба алмаған жазушы – іріге еліктеп көлеңке-калькаға барады да, сорпаның сорпасының сорпасы болады.
* Кісілігін жоғалпаса – жауыңның қайсыбір иттігін кешіруге де болады.
* Тағы да стиль туралы. Мемлекетке тақырыппен, концепциямен қарсы шығар мүмкіндік қалмағанда – көмекке стиль келеді... Жаңа форма, жаңа стилистика іздеу таза эстетиканың иіріміне сүңгу, рухани пластиканы меңгеру – бұлар өзі бағынбаудың энергиясы.
* Қақсауық бар, ділмар бар, оттампаз бар, шешен бар: төртеуі – төрт жұрттан.
* Библияның күй басы: алдымен туған сөз еді – сол сөз «құдай» болатын.
* Шын режиссура – жүрек сияқты: соққаны білінбейді.
* Айша Бибінің сағанасындағы жазуды аударса – «Сүмбіле». Су суыды. Өмір – сұмдық».
* Ажал келмейді – ажалға барасың.
* Өнердің өмірден айырмашылығы – өнер өмірден үйренбейді. Өнердің өз өткені, өз бүгіні, өз логикасы мен динамикасы бар.
* Қанша сүмірейткенмен: ой ойнамай – сөйлем жоқ.
* Ел дертті – зар шықпаа, тән дертті – зәр шықпаса.
* Бабы мен бағы бұққан тұяқ та бір – ойға суарылмаған әуен мен әуез де бір: нені айту бір пара, қалай айту бір пара, кімге айту, қашан айту бір пара.
* Байлық – барлық болғанда, өнер – мұрат. Байлықтан мұрат шықпаған. Ал, мұрат – тірлік.
* Зады, адамның соры – өзін өзгемен өлшеуі.
* Достық, ең алдымен – еркіндік.
* Тірлік кешкен адамның сол тірліктен алып кетері - жат тізені кеудесіне шығармау.
* Сауалы бұйрық тектіге – солқылдақ жауап жүрмеген.
* Сөз – құлын да, ой – жылқы.
* Бұл ғаламда тұзақты да, тұсау-тұсамысты да туабітті танымасқа жаралған біреу бар: ол – адам.
* Тәңірінің бір аты – шындық.
* Адамның рухани ізденіс-сілкіністері үш-ақ сауалдың аясына сияды:
А) не біле аламын?
Б) не істеуім керек?
В) үміт артарым не?
* Өлімге бере жаным бар – пендеге берер арым жоқ.
* Кәміл болу қиын, бірақ ой қашады: халық екі ұғымның құлы – кеткен мен келердің.
* Жүректің соғысы – физиология, ал жүректің не қуаныштан, не үрейден барып бас алатын лүпілі – эстетика, өнер, өмірге бергісіз қайран сөз.
